Quem namorou Adam Mickiewicz?

Adam Bernard Mickiewicz (Zavosse, Gubernia da Lituânia, Império Russo (hoje na Bielorrússia), 24 de dezembro de 1798 - Istambul, Império Otomano, 26 de novembro de 1855) foi um dos poetas e escritores poloneses mais conhecidos, conhecido como o grande poeta polonês, e que juntamente com Zygmunt Krasiński e Juliusz Słowacki é considerado um dos Três Bardos.

A sua obra marca o início do Romantismo na Polónia. É conhecido sobretudo como o autor do poema dramático Dziady e da epopeia nacional Pan Tadeusz, a qual é tida como a última grande epopeia da nobreza polaco-lituana.

Há um grande debate sobre a nacionalidade do poeta. Alguns polacos reclamam Adam Mickiewicz como autor polaco já que escreveu em língua polaca, além de estar sepultado na Catedral de Wawel em Cracóvia, lugar onde estão as grandes figuras das artes da Polónia. Outros denominam-no lituano já que no início da epopeia Pan Tadeusz, está a frase "Oh, Lituânia". O termo “Lituânia” usado por Mickiewicz refere-se mais a uma região geográfica que a um país. Mickiewicz tinha sido criado na cultura da união polaco-lituana, um estado multicultural que tinha ocupado a maioria do que hoje são vários estados independentes (Polónia, Lituânia, Bielorrússia e Ucrânia). Os bielorrussos argumentam que é bielorrusso, baseando-se no lugar de nascimento.

Maryla Wereszczakówna, właśc. Marianna Ewa Puttkamerowa z domu Wereszczaka, herbu Kościesza (ur. 24 grudnia 1799 w Tuhanowiczach, zm. 28 grudnia 1863 w Brażelcach) – szlachcianka, hrabina, ukochana Adama Mickiewicza, cioteczna siostra Ignacego Domeyki.

Urodzona w dworze w Tuhanowiczach jako 3. dziecko Antoniego Wereszczaki, marszałka szlachty powiatu nowogródzkiego i Franciszki (z domu Ancuta), córki sędziego brzeskiego. Ochrzczona 1 stycznia 1800 roku w kościele w Worończy. Rodzicami chrzestnymi byli Hipolit Domeyko, rejent ziemski nowogródzki i Anna Wereszczakowa, podkomorzyna nowogródzka, a asystowali Stefan Wereszczaka (mąż Anny) i Karolina Domeykowa (żona Hipolita).

Latem 1818 lub 1819 roku Adam Mickiewicz przyjechał wraz z Tomaszem Zanem do Tuhanowicz, co zapoczątkowało wzajemną, niespełnioną i nieszczęśliwą miłość do Maryli Wereszczakówny. Wereszczakówna była wówczas już zaręczona z hrabią Wawrzyńcem Puttkamerem herbu Bradacice (wł. Wawrzyniec Stanisław Jan hr. Puttkamer z Wersowiczów Siekierka), z którym wzięła ślub w 1821 i zamieszkała w majątku w Bolcienikach. Sąsiednim majątkiem w Płużynach zarządzał Michał Wereszczaka, przyjaciel Adama Mickiewicza; po ślubie Maryli zamieszkała tu jej matka, Michał zaś przejął Tuhanowicze. 1 sierpnia 1821 w Cyrynie Mickiewicz, wówczas nauczyciel szkół kowieńskich, z hrabiną Puttkamerową trzymali do chrztu Franciszka Sakowicza.

Zarówno w Płużynach, Tuhanowiczach i Bolcienikach bywał Adam Mickiewicz, w Płużynach w sierpniu 1821 przy okazji imienin ukochanej Mickiewicza powstawała Świtezianka. Wereszczakówna była ponadto adresatką wiersza Do M***, upamiętniona w Balladach i romansach (w wierszu Do przyjaciół poprzedzającym balladę To lubię i tejże) i w IV części Dziadów.

W czerwcu 1833 roku Puttkamerowie Maryla z Wereszczaków z mężem Wawrzyńcem byli tymczasowo aresztowani za pomoc udzieloną emisariuszowi Marcelemu Szymańskiemu.

Po śmierci męża w 1850 Maryla przeprowadziła się do sąsiedniego majątku Brażelce, gdzie zmarła w 1863.

Pochowana została 29 grudnia 1863 na cmentarzu donatorskim przy katolickim kościele św. Jana Chrzciciela w Bieniakoniach.

Córka Zofia Puttkamer (1828-1897) w roku 1847 poślubiła Andrzeja Kalinowskiego, ojca Rafała Kalinowskiego, świętego Kościoła katolickiego.